Na placu zorganizowano w ostatnich latach galerie artystów związanych z Katowicami sytuując odlewy popiersi na cokołach. Podobnie jak wiele innych zabudowań charakteryzuje się regularnością bryły. Zarówno osiedle między Rondem a Placem grunwaldzkim jak i Osiedle w kwartale Iłłakowiczówny Korfantego odznacza się licznymi podkowami i charakterystyczną dla lat 50tych architekturą. Jednolitość zabudowy jest urzekająca, mimo iż nie jest to szczególna architektura to jej regularność dodaje uroku całej okolicy. Liczne dziedzińce zielone oraz przejścia między budynkami w długich ciągach wzbogacają krajobraz Koszutki.
Nie sposób minąć bez słowa obok symbolu Katowic jakim jest Spodek, a raczej Wojewódzka Hala Widowiskowo-Sportowa w Katowicach, bo tak brzmi oficjalna nazwa obiektu. Poza ciekawą architekturą Spodek ma bogatą ofertę kulturalną i sportową, na tyłach hali mieści się hotel, kawiarnia, galeria sztuki. Hala powstała w 1971 roku, posiada łącznie ponad 11 tyś miejsc. W 2010 roku Spodek został odnowiony z zewnątrz a wnętrze zmodernizowane. Dzięki temu rozbrzmiewający „hejnał obcych” w każde południe i wieczór brzmi jeszcze bardziej kosmicznie.
Mimo, iż pośród prowincjonalnych zabudowań z początków XX wieku napotyka się na bloki z wielkiej płyty, to dzielnica zachowuje swój kameralny klimat, zgodny z założeniami urbanistycznych twórców Żoliborza. Współcześnie nowo powstające domy i apartamentowce idealnie wpasowują się w miejską, a zarazem związaną z naturą tkankę urbanistyczną bez drapaczy chmur, centrów handlowych i biurowców. Dla turystów ta część miasta to przede wszystkim znakomicie zachowana twierdza z licznymi zachowanymi fortami. W latach 20tych powstała koncepcja urbanistyczna dzielnicy w wykonaniu Antoniego Jawornickiego, który założył trapezowy kształt dzielnicy sytuując Żoliborz pomiędzy Wisłą, a ulicami Potocką, Zajączka i Stołeczną. W trapezie nie zabrakło placów u zbiegu głównych ulic, tak powstał Plac Inwalidów oraz Wilsona. Dużą część Żoliborza zajmują tereny zieleni miejskiej. Najstarszy warszawski park Kaskada, Kępa Potocka, Żeromskiego, jak i Żołnierzy Żywiciela to zaledwie niektóre zasługujące na uwagę obok Sadów Żoliborskich i stoków Cytadeli. Zaletą dzielnicy jest bliskość wobec centrum miasta, jak również dobra komunikacja, gdyż dotrzeć tu można na wiele sposobów, autobusem, tramwajem, metrem, a także kolejką SKM, co czyni Żoliborz jeszcze bardziej przyjaznym miejscem do zamieszkania.
Stał się miejscem kultu religijnego po dziś dzień. Prócz zabytkowej zabudowy kościoła zespół klasztorny kryje w swych murach grób Stanisława Staszica oraz zabytkowe źródełko obudowane czerwonym piaskowcem wąchockim z XIX wieku. Nieopodal klasztoru znajduje się również punkt widokowy, skąd rozpościera się wspaniały widok na Warszawę i Wisłę z Góry Polkowej. Odwiedzającym Bielany po raz pierwszy poleca się również wizytę w Lasku Bielańskim, który jest gratką dla przyrodników, jak i Lasku Młocińskim, gdzie można zobaczyć pozostałości zabudowań pałacowych Buhla w towarzystwie wspaniałej zieleni. Co istotne Laski Bielańskie nie są parkami, są kompleksami leśnymi, a to rzadkość w przypadku dzielnic warszawy i innych większych miast. Poza atrakcjami przyrodniczymi warto zobaczyć forty
Na Kępie było wówczas 14 domów, a liczba mieszkańców wynosiła 114. Aż do XX wieku pozostawała ona przede wszystkim terenem rekreacyjnym, który masowo odwiedzano w niedziele i święta. Dopiero z czasem doceniono jej bliskie położenie względem centrum miasta i rozpoczęto tworzenie planów jej zabudowy. Pierwsze próby wytyczenia ulic rozpoczęto już w 1903 roku, jednak projekt rozparcelowania Saskiej Kępy pod zabudowę miejską pojawił się dopiero w latach 1910-11. Szansą dla rozwoju tych obszarów miała stać się także budowa tzw. Trzeciego Mostu w latach 1905-1913. W 1916 r. Saska Kępa ponownie znalazła się w granicach Warszawy. Zaraz po I wojnie światowej stała się ważnym zapleczem podczas wojny z bolszewikami – stacjonowały tu oddziały gen. Franciszka Latinika, znalazły się tu również szpitale polowe i magazyny. Kolejny raz w celach militarnych została wykorzystana w roku 1926, gdy znalazły się na niej wojska podporządkowane marszałkowi Józefowi Piłsudskiemu.
Muchowiec − część dzielnicy Katowic Osiedle Paderewskiego-Muchowiec powstała w XVII wieku jako przysiółek. Nazwa pochodzi od osadnika o nazwisku Mucha, który miał na tych terenach dom i łąkę. Na przełomie XIX i XX wieku powstała osada domków dla pracowników pobliskiej cegielni oraz myśliwski zameczek. Na początku XX wieku Muchowiec był miejscem wypoczynku, spacerów i majówek miejskiej ludności. W 1924 r. został przyłączony do Katowic. W latach 20. XX w. wybudowano tu lotnisko Katowice-Muchowiec, a w 1926 uruchomiono linię lotniczą Katowice-Warszawa. Z powodu szkód górniczych lotnisko zostało zamknięte dla lotów pasażerskich, pozostało jedynie lotnisko sportowe, zarządzane przez Aeroklub Śląski. Na terenie Muchowca znajdują się także liczne stawy rekreacyjne, hipodrom, mała gastronomia oraz leśniczówka.
Do 1954 w skład gminy Murcki wchodziły wieś Wesoła (Mysłowice) i osiedle robotnicze Szklarnia, w tym samym roku Murcki uzyskały status osiedla, a w 1967 – w dowód uznania dla gospodarności – nadano im prawa miejskie. Jednak w roku 1975, wraz z Kostuchną, Podlesiem i Zarzeczem, Murcki zostały włączone, jako dzielnica, w obręb Katowic. W dwa lata później, przy wschodniej części miejscowości został zlokalizowany nowy węzeł komunikacyjny – droga krajowa nr 86 Tabliczka DK86.svg. Pod jej budowę zostało wyburzone prewentorium dziecięce, mające siedzibę w byłym budynku gospody (niem. Gasthaus). W Dolinie Murckowskiej powstał w latach 80. kompleks rekreacyjny “Dolinka” (basen, brodziki dziecięce, ścieżka zdrowia i korty tenisowe), według projektu architektoniczno-urbanistycznego Ewy i Piotra Franta, Jacka Leśko i Barbary Salamon. Głównym inwestorem była Kopalnia Węgla Kamiennego Murcki. Obecnie obiekt jest zapuszczony i zdewastowany. W 1976 połączono kopalnie Murcki i Boże Dary pozostawiając nazwę Murcki, przenosząc jednak sukcesywnie kompleks wydobywczo-przetwórczy na teren byłej kopalni Boże Dary znajdującej się w sąsiedniej dzielnicy Katowic, Kostuchna. W 2004 roku zlikwidowano ostatni szyb na terenie Murcek.
XIV w. wymieniana jest osada Młociny
XVI w. utworzenie królewskiego zwierzyńca w Lesie Młocińskim, polował tu król August II
1752-58 budowa rezydencji przez Henryka von Brühla, słynnej z hucznych zabaw i bali
XVIII w. fundacja przez generała Alojzego Fryderyka von Brühla wytwórni prochu i kul armatnich (Prochownia)
XVIII/XIX w. powstają tu liczne podmiejskie wille i domy letniskowe mieszkańców Warszawy Park leśny Młociny
1907 r. około 110 ha lasu nabywa magistrat stolicy i tworzy tu park Młociński
1913 r. budowa Miasta Ogrodu Młociny według projektu Tadeusza Tołwińskiego – zrealizowano ostatecznie 30 willi
w okresie międzywojennym jedno z ulubionych miejsc wypoczynku i rekreacji mieszkańców Warszawy m.in. dzięki parowcom na Wiśle
1938 r. wytyczenie i początek budowy lotniska Bielany (pomiędzy Wrzecionem a Młocinami)
Już w obecnych granicach Mokotowa znajdowały się dawne wsie parafii soleckiej, do XIII w. należące zapewne do parafii jazdowskiej. Były to istniejące od XIII wieku Czerniakowo (Czerniaków) oraz Czarnów (w XVII w. na tym miejscu powstały Siekierki). W 1528 r. liczyły razem tylko 6 łanów chełmińskich (włók). W II poł. XVI w. pracował tam jednokołowy młyn wodny, a Jeziorko Czerniakowskie było wykorzystywane do rybołówstwa.
Od Czerniakowa nazwisko rodowe wzięli potomkowie podkomorzego warszawskiego za księcia Janusza Starszego, Hinczy Cedlica, z racji pochodzenia zwanego Ślązakiem (Silesita). W 1502 r. jego spadkobierca, Hincza Czerniakowski, sprzedał je sąsiadowi, Mikołajowi Milanowskiemu, a w XVII w. wieś stała się własnością wojewody mazowieckiego, Andrzeja Górskiego. Po jego śmierci w 1626 r. należała z kolei do jego spadkobierców oraz do króla, aż w 1683 r. znalazła się w rękach marszałka wielkiego koronnego Stanisława Herakliusza Lubomirskiego.
W 1412 r. leżące na północy Siedlce (Sielce) książę Janusz Starszy przekazał dziekanowi kapituły kolegiackiej św. Jana i jako własność Kościoła dotrwały aż do konfiskaty przez rząd pruski po III rozbiorze Polski. Niewielki areał tej wsi (5 łanów w 1528 r.) wskazuje na to, że stanowiła niegdyś razem z Czerniakowem i Czarnowem jedną całość. Znajdował się tam folwark i wójtowstwo, a w XVI w. mieszkał nawet w Sielcach sukiennik. Pod koniec XVIII wieku na terenie Sielc ulokowano Folwark Sielce.
nie istnieje już żadna z fabryk, jednakże znajduje się nie działająca od 1999 roku kopalnia Katowice-Kleofas, a także na granicach z Siemianowicami miejskie wysypisko śmieci, spalarnia oraz największy zakład produkcyjny opakowań plastikowych dla przemysłu spożywczego i nie tylko Polarcup. W bezpośrednim sąsiedztwie znajdują się liczne supermarkety dające pracę tysiącom osób (IKEA, Castorama, C.H. Rawa oraz C.H. Dąbrówka z szeregiem salonów samochodowych marki premium). Poza tym funkcjonuje bardzo wiele niewielkich punktów handlowych i usługowych. Na pograniczy z Koszutka i Wełnowcem znajduje się Śląska Dolina Krzemowa. Historycznie istniała w dzielnicy fabryka porcelany.
Znajdujący się w Krasnymstawie zakład funeralny Onyks realizuje wszechstronne usługi pogrzebowe od ponad dwudziestu lat. Przez ten czas uzyskał odpowiednie doświadczenie, dzięki któremu może jak najlepiej odpowiadać na zmieniające się oczekiwania każdego z klientów. Oferuje dwudziestoczterogodzinną eksportację zmarłych ze szpitali i z domów do własnej chłodni. Wspiera w formalnościach związanych z pozyskaniem zasiłku pogrzebowego dla klientów. Wykonuje usługi profesjonalnego transportu zwłok na terenie całego kraju, a także poza jego granicami. Onyks prowadzi prywatną kwiaciarnię, która zapewnia całą oprawę florystyczną pogrzebu. Istnieje także ewentualność zamówienia wiązanki lub wianka z kwiatów, każdy z tych przedmiotów zostanie dostarczony przez firmę na pochówek bliskiej osoby. Więcej informacji jest dostępne na stronie.